ARLINGTON, VA — در طول یک قرن، هوانوردی با مدل «گرگ تنها» تعریف می‌شد: یک خلبان، یک هواپیما، یک مأموریت. اما با پایان سال 2025، آن پارادایم رسماً فروپاشیده است. از خطوط مقدم درگیری‌های جهانی تا زمین‌های کشاورزی گسترده میدل‌وست، «گروه خودگردان» آمده و به‌طور بنیادی نحوه استفاده ما از آسمان را تغییر می‌دهد.

امسال صنعت هوانوردی تنها شاهد پهپادهای بهتر نبود؛ بلکه تولد هوش جمعی: دسته‌هایی شامل صدها فروند هواپیما را دید که نه به‌عنوان واحدهای منفرد، بلکه به‌عنوان یک موجود توزیع‌شده واحد عمل می‌کنند.

{{AD}}

اوج نظامی

بزرگ‌ترین خبر از جانب U.S. Air Force است که در دسامبر 2025، نام‌گذاری‌های نسل اول «یاران بال وفادار» خود را نهایی کرد. این سازمان رسماً Project Talonِ Northrop Grumman را به‌عنوان YFQ-48A نام‌گذاری کرد، که در کنار YFQ-42A (General Atomics) و YFQ-44A (Anduril) در رقابتی برای بازتعریف برتری هوایی قرار می‌گیرد.

این‌ها صرفاً هواپیماهای کنترل از راه دور نیستند. تحت Replicator initiative که در همین پاییز به نقطهٔ عطف استقرار هزاران سامانهٔ خودمختار رسید، این رُمّه‌ها طوری طراحی شده‌اند که «خود-ترمیم» باشند.

«در یک گروه، مأموریت وابسته به یک حلقهٔ آسیب‌پذیر نیست،» می‌گوید یکی از مهندسان ارشد Defence Innovation Unit (DIU). «اگر سه پهپاد دچار اخلال یا سرنگونی شوند، 97 باقی‌مانده به‌طور خودکار هندسهٔ خود را بازمحاسبه می‌کنند و حمله را ادامه می‌دهند. شما فقط با یک ماشین مبارزه نمی‌کنید؛ شما با یک شبکه می‌جنگید.»

تحول تجاری: «Middle-Mile» و رُمّه‌های دقیق

در حالی که بخش نظامی بر «قدرت تخریب توزیع‌شده» تمرکز دارد، بخش تجاری از رُمّه‌ها برای حل بحران نیروی کار در لجستیک و کشاورزی استفاده می‌کند.

جدول تأثیر صنعت در 2025

{{REC}}

آنها چگونه «فکر» می‌کنند

پیشرفتی که 2025 را نقطهٔ عطف کرد، تصفیهٔ شبکه‌بندی مش و هوش لبه‌ای است. برخلاف مدل‌های قدیمی که به یک پیوند ماهواره‌ای دائمی به یک اپراتور انسانی نیاز داشتند، رُمّه‌های مدرن از Federated Multi-Armed Bandit Learning استفاده می‌کنند.

اساساً، هر پهپاد یک «مینی‌مغز» حمل می‌کند که داده‌های حسگر را در زمان واقعی با همسایگانش به اشتراک می‌گذارد. اگر پهپاد A یک ابر طوفانی یا رادار دشمن را ببیند، پهپادهای B و C فوراً بدون نیاز به انتظار برای دستور از ایستگاه زمینی از آن مطلع می‌شوند.

{{AD}}

فیزیک هماهنگی

برای حفظ یک آرایش بی‌نقص در سرعت‌های بالا بدون برخورد، پهپادها با استفاده از الگوریتم‌های غیرمتمرکز موقعیت خود را محاسبه می‌کنند. فاصله 'd' بین هر دو پهپاد ‘i’ و ‘j’ به‌صورت پیوسته تحت نظارت است:

با حفظ یک مقدار مشخص از d از طریق الگوریتم‌های «دافعه» و «جذب»، رُمّه رفتار گروهی ستارلینگ‌ها را تقلید می‌کند و به آن اجازه می‌دهد مانند آب اطراف موانع جریان یابد.

{{AD}}

5 حقیقت جذاب 

1. اثر «موجود»: رُمّه‌های مدرن اکنون با «تحمل تلفات» آزمایش می‌شوند. در آزمایش‌های اخیر، یک رُمّهٔ 50 پهپادی توانست مأموریت نقشه‌برداری پیچیده‌ای را حتی پس از اینکه 40% از واحدها در میانهٔ پرواز «غیرفعال» شدند، تکمیل کند.
2. پایداری هیدروژنی: موج جدیدی از واحدهای رُمّه‌ای مجهز به پیل سوختی هیدروژنی زمان پرواز را از 40 دقیقه به بیش از 4 hours رسانده و به رُمّه‌ها اجازه می‌دهد بدون فرود از عرض ایالت‌ها عبور کنند.
3. بال‌های تاشو: محبوب‌ترین طراحی اواخر 2025 «Transwing» است که مانند یک هلیکوپتر برخاسته و در میانهٔ پرواز بال‌هایش را تا می‌کند تا مانند یک جت پرسرعت پرواز کند.
4. صدا به‌عنوان سلاح: «رُمّه‌های صوتی» برای کنترل غیرکشندهٔ جمعیت و مدیریت حیات‌وحش در حال آزمایش‌اند و با استفاده از بلندگوهای هماهنگ‌شده «دیوارهای صوتی» را در آسمان ایجاد می‌کنند.
5. افت قیمت: به‌واسطهٔ چاپ سه‌بعدی و برنامهٔ Replicator، هزینهٔ یک واحد مجهز به قابلیت رُمّه به‌شدت کاهش یافته و تقریباً به قیمت یک لپ‌تاپ رده‌بالا رسیده است، و در نتیجه «توده‌ای شدن» سرانجام قابل‌پرداخت شده است.

مدیریت آسمان شلوغ

با نگاه به 2026، چالش از «چگونه پرواز کنیم» به «چگونه قانون‌گذاری کنیم» تغییر می‌کند. FAA در حال حاضر سیستم‌های کنترل ترافیک هوشمند را با اولویت دنبال می‌کند تا این رُمّه‌ها بتوانند در فضای هوایی غیرنظامی در کنار Boeing 737ها و Cessnaهای خصوصی ادغام شوند. آسمان دیگر خالی نیست؛ در حال تبدیل شدن به یک شبکهٔ دیجیتال و متحرک است.