رقابت برای به‌کارگیری عملیاتی پهپادهای خودگردان «لویال وینگ‌من» با نزدیک‌شدن به سال 2026 شتاب گرفته است؛ نیروی هوایی ایالات متحده در آستانه اتخاذ تصمیمات حیاتی تولید است، استرالیا توانمندی‌های رزمی خود را با سلاح‌های واقعی نشان می‌دهد و برنامه‌های رقیب در اروپا و آسیا به‌سرعت در حال بلوغ‌اند.

نیروی هوایی ایالات متحده در آستانه اتخاذ تصمیم تولیدی سال مالی 2026

نیروی هوایی ایالات متحده (USAF) در مسیر اتخاذ یک تصمیم تولیدی رقابتی برای نخستین مرحله از برنامه Collaborative Combat Aircraft (CCA) خود در سال مالی 2026 قرار دارد و برنامه دارد پیش از پایان این دهه قابلیت کاملاً عملیاتی را به‌دست آورد.

پس از پروازهای موفق نخست هر دوی نمونه‌های اولیه مرحله 1 در 2025، سرویس اکنون یک گام نزدیک‌تر به تصمیم تولید نهایی شده است. YFQ-42A ساخت General Atomics و YFQ-44A ساخت Anduril Industries هر دو به آزمایش‌های پروازی منتقل شده‌اند و داده‌های عملکردی حیاتی تولید کرده‌اند.

F-22 Raptor اولین سکوی عملیاتی خواهد بود که CCAها را کنترل می‌کند و نصب سیستم‌های کنترل مبتنی بر تبلت جدید از سال مالی 2026 آغاز خواهد شد. این ابتکار 15 میلیون دلاری Raptorهای مجهز به کد رزمی را به‌روزرسانی می‌کند تا به‌عنوان کنترل‌کننده‌های هوابرد برای سامانه‌های خودگردان عمل کنند.

وزیر نیروی هوایی، Frank Kendall، پیش‌بینی می‌کند که بیش از 100 فروند CCA را طی پنج سال آینده به‌عنوان بخشی از Increment 1 سفارش دهد و در نهایت سرویس هدف‌گذاری می‌کند ناوگانی بیش از 1,000 فروند هواپیما را که با F-22ها، F-35ها، جنگنده آینده Next Generation Air Dominance (NGAD) و سکوهای راهبردی جفت می‌شوند، داشته باشد.

{{AD}}

استرالیا به یک نقطه‌عطف تاریخی رزمی دست یافت

برنامه MQ-28 Ghost Bat استرالیا در دسامبر 2025 لحظه‌ای سرنوشت‌ساز رقم زد و اولین هواپیمای خودگردان شد که درگیری تسلیحاتی هوا به هوا با موشک AIM-120 را به انجام رساند.

در این درگیری، MQ-28 همراه با یک Boeing E-7 Wedgetail و یک F/A-18F Super Hornet برای درگیر شدن با یک هدف هوایی عمل کرد و پهپاد پیش از از کار انداختن موفق هدف، مجوز را از E-7A دریافت کرد.

توسعه قابلیت هوا به هوا کمی بیش از هشت ماه طول کشید و از تصمیمی که در نمایشگاه هوایی Avalon در مارس گرفته شد آغاز شد. اپراتور در طول پرواز تنها چهار فرمان اصلی صادر کرد: برخاستن، انجام گشت رزمی هوایی، تعهد به رهگیری، و مجوز مسلح‌شدن و شلیک.

پس از این موفقیت، کانبرا قسط سومی به ارزش AUS $754 million را برای هفت پهپاد اضافی — شش فروند Block 2 و نخستین فروند Block 3 — تصویب کرد تا از دستیابی به قابلیت عملیاتی تا سال 2028 پشتیبانی کند. انتظار می‌رود نسخه Block 3 دارای یک جایگاه تسلیحاتی داخلی باشد تا ویژگی‌های رادارگریز را حفظ کند.

{{AD}}

برنامه‌های اروپایی در مواجهه با پیچیدگی‌ها

چشم‌انداز «لویال وینگ‌من» در اروپا همچنان پراکنده اما روزافزون فعال است با نزدیک‌شدن به 2026. Airbus در آلمان و Saab در سوئد در حال مذاکره برای توسعه یک پهپاد «لویال وینگ‌من» پیشرفته برای Eurofighter Typhoon و Gripen هستند، جدا از برنامه مشکل‌دار فرانسه-آلمان-اسپانیا Future Combat Air System (FCAS).

BAE Systems برنامه‌هایی را برای پرواز یک نمونه‌نمایشگر Autonomous Collaborative Platform در 2026 برای پشتیبانی از برنامه مشترک UK-Italy-Japan Global Combat Air Programme (GCAP) تأیید کرده است، هرچند نیازمندی‌های مشخص پلتفرم همچنان در حال ارزیابی‌اند.

Mitsubishi Heavy Industries ژاپن دو مفهوم CCA را در Japan International Aerospace Exhibition 2024 معرفی کرد، از جمله طراحی‌ای شبه‌موشک تحت عنوان Affordable Rapid Prototype Missile Drone Concept 20X و یک پهپاد تهاجمی تاکتیکی با عملکرد بالا، که نشان‌دهنده تعهد توکیو به تیمینگ سرنشین‌دار-بی‌سرنشین برای GCAP است.

عرصه اروپایی با عدم‌قطعیت مواجه است، زیرا برخی ناظران اکنون FCAS را عملاً مرده می‌دانند و آلمان ممکن است به سمت GCAP یا توسعه مستقل «لویال وینگ‌من» گرایش یابد.

{{REC}}

توسعه سریع چین سطح رقابت را بالا برده است

توسعه موازی چین از چندین سکوی نسل ششم و سامانه‌های پشتیبان «لویال وینگ‌من» رقابت جهانی را به‌طور قابل‌توجهی تسریع کرده است. سومین نمونه اولیه J-36 در 25 دسامبر 2025 مشاهده شد که شامل اصلاحات بیشتری بود که بر برد پروازی، مدیریت حرارتی و یکپارچگی تیمینگ سرنشین‌دار-بی‌سرنشین تمرکز داشت.

تصاویر ماهواره‌ای از ژوئن 2025 از پایگاه Yangfang نزدیک پکن، مجموعه متنوعی از هواگردهای بدون سرنشین را نشان داد که شامل پنج طراحی بدون سکان بود که قبلاً شناسایی نشده بودند و این امر احتمال معرفی قریب‌الوقوع قابلیت‌های جدید «لویال وینگ‌من» را مطرح می‌کند.

جنگنده پنهانکار دو سرنشین J-20S احتمالاً وارد خدمت عملیاتی PLAAF شده است، که بدنه بازطراحی‌شده دربرگیرنده یک خدمه دوم است که مأمور کنترل پهپادهای «لویال وینگ‌من» است. این تغییر نشان‌دهنده گرایش به سوی توان هوایی مقیاس‌پذیر و توزیع‌شده مبتنی بر تیمینگ انسان-ماشین و گروه‌پروازی پهپادهاست.

مطالعه بیشتر: نمونه‌های اولیه جنگنده نسل‌ششم «بی‌دُم» چین

ارتش ایالات متحده وارد میدان می‌شود

بازوی هواپیمایی ارتش ایالات متحده با صنعت و فرماندهی‌های اجزایی در منطقه Indo-Pacific و اروپا برای توسعه نیازمندی‌های یک برنامه آینده «لویال وینگ‌من» همکاری کرده است و آزمایش‌هایی برای اوایل 2026 برنامه‌ریزی شده‌اند.

هرگونه CCA ارتش احتمالاً خود حامل تأثیرات پرتاب‌شونده خواهد بود، که دسترسی به محیط‌های با ریسک بالاتر را گسترش می‌دهد و امکان تشکیل تیم‌های سرنشین‌دار-بی‌سرنشین را برای اجرای تاکتیک‌های پیچیده و انعطاف‌پذیر فراهم می‌سازد.

{{AD}}

رقابت صنعت تشدید می‌شود

فراتر از پیمانکاران اصلی که پیش‌تر انتخاب شده‌اند، چشم‌انداز رقابتی همچنان در حال تحول است. Northrop Grumman در دسامبر 2025 Project Talon را رونمایی کرد که دارای سازه‌ای کاملاً کامپوزیتی است و 1,000 پوند سبک‌تر و با 50 درصد قطعات کمتر نسبت به پیشنهاد CCA Increment 1 خود عرضه می‌شود.

Skunk Works از Lockheed Martin پهپاد رزمی پنهانکاری به نام Vectis را اعلام کرد که پرواز اول آن برای 2027 برنامه‌ریزی شده است، در حالی که General Atomics اشاره کرده است که پهپاد Longshot آن تحت قرارداد DARPA می‌تواند با نیازمندی‌های Increment 2 مطابقت داشته باشد.

{{AD}}

2026: سال تعیین‌کننده